حدی که از حساسیت گذشته است
اکنون مدتی است، ذرات معلق بنزین که به دلیل نبود کنیستر در خودروها وارد هوا میشود، با گرد و غبار برخاسته از «عراق» و آزبست به کار رفته در لنت ترمز خودروها به هم آمیخته شده و در کنار آلودگیهای ناشی از احتراق سوختهای فسیلی، کار را به جایی رسانده که بحران هوای ناسالم از حد حساسیت (که در نامگذاری این روز مورد تأکید بوده است) فراتر رفته و شاید تبدیل به ترس شده است، اما هنوز هم مسئولین واکنش جدی نشان ندادهاند.
گویا به ظاهر به «سالم» شدن هوای روز گذشته تهران دلخوش کردهاند؛ فارغ از اینکه میان هوای سالم و پاک، اساسا تفاوتی است به فاصله تهران تا فلان روستای کوهستانی که در بهمان منطقه خوش آب و هوای کشور واقع شده است!
به تازگی در شهر رم ایتالیا هم طرح زوج و فرد تردد خودروها برای مقابله با آلودگی روزافزون هوا در دستور کار قرار گرفته است؛ یعنی جدای اینکه راهکار ابداعی مسئولین ما رنگ جهانی شدن به خود گرفته است، این تصمیم میتواند موید این نکته باشد که تنها دلیل آلودگی هوا، کیفیت پایین سوخت و خودروهای جاری در سطح شهر نیست. البته با ذکر این نکته که تفاوت آلودگی هوای تهران و رم، به نوعی قیاس معالفارغ است!
این در حالی است که ساکنین دیگر شهرهای آلوده کشور، نه از میزان آلودگی هوای محل زندگیشان آگاهی دقیقی دارند و نه حتی با تدابیری دم دستی مثل زوج و فرد کردن ترافیک و محدوده طرح ترافیک برای کاهش آلودگی محیط زیستشان روبهرو شدهاند تا شصتشان خبردار شود که هر روز و با هر نفس کشیدن، چه سمی به ریههایشان وارد میکنند و چه پیامدهای در انتظار فردای خود و خانوادهشان قرار دارد.
چه بسا، اگر مردم از عمق بحران آگاه شوند، دیگر بحثی بر سر تغییر قانون پنج ساله شدن معاینه فنی خودروها نباشد و طرح این موضوع، عاملی شود برای پر رنگ کردن مسئولیت اجتماعی افراد. اینجاست که شاید پاک کردن صورت مسأله از سوی مسئولین امر، خیانتی باشد در حق کودکانی که به جفا، میراث دار ناهنجاریهای به جای مانده از ما خواهند بود.
بر پایه نتایج یک نظرسنجی، ۹۱ درصد ساکنان پایتخت، کیفیت پایین «سوخت مصرفی» و «خودروهای داخلی» را عامل اصلی آلودگی هوای تهران میدانند.
معاون آموزش سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران گفت: با توجه به وضعیت هوای بسیاری از کلانشهرهای کشور و تشدید آلودگی هوای پایتخت، امسال به جای برگزاری «جشنواره هوای پاک»، بهتر است «سوگواره هوای پاک» برگزار کنیم.
آنچه روشن است، در وضع پیش رو، همه مقصریم؛ از مردمانی که با خودروها و موتور سیکلت آلاینده تردد میکنند گرفته، تا مسئولانی که وظیفه دارند، جلوی کارخانههای آلاینده را بگیرند اما تعلل میکنند. یکی سهم کمتر دارد و دیگری جور بیشتری میرساند.
شاید بهتر است، در آستانه روز هوای پاک، هر کدام به سهم خودمان به رفع مشکلی که یک روزه هم حادث نشده است، کمکی کنیم. به این شکل که صاحبان خودرو و موتور سیکلت، هزینه اندک تنظیم موتور را از فرزندانشان دریغ نکنند و مسئولان هم، شجاعت به خرج داده و آمار واقعی آلودگی را پنهان نکنند تا شاید یارانههایی که لازم است، در آینده به بحث درمان مبتلایان به انواع بیماریهای ناشی از این آلودگی اختصاص بیابد، امروز هزینه شود که گفتهاند؛
بهترین ذخیره فردا، کار نیک امروز است!
نظرات شما عزیزان: